در اغلب موارد شکستگی ، در صورت بی حرکتی مناسب جوشخوردگی قابل حصول است و شکستگی میتواند ترمیم شود . از دیر باز بی حرکت کردن موضع شکستگی از جمله موفق ترین درمانهای مداخلهای بوده است ؛ و امروزه نیز با گچ گیری و آتل گیری یا اقداماتی مثل آویزان کردن اندام فوقانی به گردن یا کمر بند و گردن بند یا بستن انگشتان دست یا پا به هم و یا کشش بویژه برای استخوانهای لگن و ران ؛بی حرکتی انجام میشود .
شکل 1 : بی حرکتی با گچ گیری با گچ کلاسیک ( Plaster of Paris )
شکل 2 : بی حرکتی با گچ گیری با فایبرگلاس
شکل 3 : بی حرکتی با وسایل مدرن
شکل 4 : بی حرکتی با آتل و انواع آتل
شکل 5 : بی حرکتی آسیب انگشتان با بستن آنها به هم Buddy Taping
شکل 6 : بی حرکتی با آویزان کردن اندام فوقانی برای شکستگی های شانه
شکل 7 : کمربند و گردنبند برای بی حرکتی ستون فقرات
شکل 8 : استفاده از تراکشن برای بیحرکتی شکستگیهای ران یا لگن